Son piriltilar cekilirken...

Biliyor musun Nereden Geliyorum 

Oradan: 
senin gideceğin yerden- 
en dibinden 
acıların 
en içinden 
sevinçlerin: 
ikimizin gideceği yerden. 

Oradan: 
ikimizin olduğu yerden- 
çevremizden gelen 
etkilerden sıyrılıp, 
kendiliğimizden 
oluştuğumuz yerden. 

Oradan: 
bizim yerimizden-
ikimizin de geldiği yerden:
yenilgiden
üzüntüden
yeşillikten
mavilikten.

Biliyor musun 
nereden? 

Yaşamın en dibinden. 
İçtenliğin en içinden. 

Sen ve ben 
neden 
gelmişsek ve gideceksek 
o yere, o yerden 
kendiliğimizden, 
gideceğiz ve geleceğiz 
o yere 
yeniden- 

Sen ve ben 
yeniden ve yeniden. 

senin elin 
serin elin 
benim elim 
derin elim 

senin elin 
benim elim 
benim elim 
senin elin 

senin elim 
benim elin 

dingin elin 
suskun elim 

Gidiyorsun: 
Bütün ışıklarımı göndersem seninle 
aydınlanır mısın? 

Gidiyorsun: 
Bütün sevinçlerimi göndersem seninle 
mutlanır mısın? 

Gidiyorsun: 
Bütün hüzünlerimi göndersem seninle 
üzülür müsün? 

Gidiyorsun: 
Bütün acılarımı göndersem seninle 
yıkılır mısın? 

Ben 
üzüntülü ve yıkık 
kalırken 
sen 
aydınlık ve mutlu 
git 
ışıklarımla ve sevinçlerimle: 
üzülme 
yıkılma 
aydınlan 
mutlu ol. 

ışık ol 
aydınlık ol 
sevinç ol 
mutluluk ol. 

Bırak bana 
hüzünleri, üzüntüleri 
acıları, yıkımı- 
al götür 
ışıkları, aydınlığı 
sevinçleri, mutluluğu. 

Gidiyorsun: 
Bütün kendimi göndersem seninle 
götürür müsün? 

Bak, denizdeyim 
diyecektim: 
bir serin ürperti 
yaladı geçti dalgaları- 
diyemedim. 

Zaten 
yoktun ki. 

Kim bilir 
nasıl kuru, nasıl tozlu 
nasıl gürültülü- 
ama, belki 
nasıl da renkli, nasıl canlı 
nasıl dingin 
bir yerdeydin 
günboyu. 

Şimdi son pırıltılar çekilirken 
suların üstünden
sen, belki 
nasıl kuru, nasıl cansız 
nasıl boğucu 
bir yerdesin- 
ama, belki de 
nasılsa renkli, canlı, dingin- 
yerli yerindesin. 

Ama 
yoksun ki. 

Bak, denizdeyim 
diyecektim- 
diyemedim. 

Oraya 
senin olduğun yere baktım. 
Bir serin ürperti gibi 
yaladı geçti dalgaları 
o eski deyiş: 
How do I love thee? 
Let me count the ways-

Gördüm seni. 
Geldin gözümün önüne: 
nasıl da duru, nasıl arı 
nasıl canlı- 
kuru, cansız, boğucu 
yerinde, 
bütün bezginliğinin içinde 
denizde gibiydin. 

Ama 
yoktun ki. 

Bak, denizdeyim 
diyecektim: 
bir ıslak esinti 
düştü dalgaların üstüne- 
diyemedim. 

Zaten 
yoktun ki. 

Yokum ben sensiz 
yoksun sen bensiz 

benimle sen 
seninle ben 

Var mısın? 
Yok musun? 

Yok musun? 
Var mıyım? 

Orada 
beni düşünüyorsun 
Hissettim bunu: 
Bir şiddetli rüzgar gibi 
aşarak tepeleri 
geçerek boğazları 
ulaştı buraya 
geldi dokundu bana 
düşünmen beni. 

Orada 
beni düşünüyorsan 
hissetmelisin bunu: 
Bir rengarenk ışın gibi 
aşarak tepeleri 
geçerek boğazları 
ulaşmak oraya 
gelip dokunmak istiyor sana 
düşünmem seni. 

Oruç Aruoba
* Biliyor musun Nereden Geliyorum?




Marmara,
Cuğra, Erdek - Balıkesir
Türkiye Mayıs 2013
Kendi kendimizle... Gelen... Her gece... Sulara... Bu ateşli havada... Uzaklarda solan... Bir şey kaldı...