Koyverirsin...

Açılır Uçuğum

bazen,
bir söğüt dalısın / incecik...
koyverirsin yaprağından gümüşleri 
sulara...
bundandır yakamozlardaki güzellik,
bundandır yıkanan serçedeki sevinç... 

bazen,
ayın ve yıldızların kırpık saçlarında
bir avuç telli duvak gibi
sarkarsın geceye...
ellerinde gonca gül / çiy taneli!..
seyre dalar gözlerim / yatağım...
kanayan yaralarım kapanır bir bir..
ve
açılır uçuğum / dudağımdaki..

bazen,
bir yosun topağısın taşlardaki...
en yeşilinden,
en uçurumundan alıp
sulara bırakırım seni!..
sevinir balıklar,
saçlarını tarar sazlar,
koyverdiğin gümüşler gelir geri...
arasında parmaklarım var!...

seni,
söğüt dalına benzetişim
boşuna değil ki! / tarifi yok!..
sularda salınışın yüreğime dokunuyor!...
hasretim çoğalıyor...
gözlerim dalıyor...:
nehirler kadar uzun,
yollar kadar çokkkkkk...
anlatamıyorumki!...

sulardaki şavkına mıhlanıp kaldım
alacaksan al beni
dayanamıyorum ki!...

Tayyibe Atay
* Açılır Uçuğum